สวัสดีจ้าว เกศสุดา เทพยศ
เป็นแม่หญิงชาวเชียงรายจ้า ที่บ้านเรียกว่า
อูม แม่เล่าให้ฟังว่าตอนที่ลืมตาเล็กๆมาดูโลก
เดือนมกราคม 2526 (เชียงรายหนาวมาก)
ตัวหนูอ้วน ประมาณว่าสมบูรณ์เกินเกณฑ์มาตรฐานค่ะ แก้มหนูแดงและอูมมาก แทบจะปริเลย
จนแทบมองไม่เห็นตาอันมีน้อยนิดซะงั้น พ่อกับแม่ก็เลยเรียกชื่อเล่นว่า
“อูมอูม”(จะได้อ้วนเหมือนเด็กในฉลากข้างขวดซีอิ๊วตราเด็กสมบูรณ์: ความเห็นของญาติคนหนึ่ง..เฮ่ย) จนอายุได้ 4 ขวบ โรคภูมิแพ้ได้เปลี่ยนยี่ห้อ“อูมตราเด็กสมบูรณ์”
เป็น“เด็กหญิงผอมแห้งแรงน้อย” ครบสูตรที่เดียว
จนเติบโตมากับครอบครัวที่อบอุ่นกับพี่สาวหนึ่งคน สถานะเป็นลูกสาวคนเล็ก ไม่เอาแต่ใจนะค่ะ
แต่ขี้อ้อนเล็กน้อย ชอบเที่ยวทะเล (เด็กดอยอะนะ)ต่อมาได้ก้าวเข้าโรงเรียนมัธยมในอำเภอที่บ้าน ซึ่งเป็นช่วงชีวิตที่สนุกสนานมาก มีเพื่อนน่ารัก มีอาจารย์ที่ปรึกษาที่ดีมาก(โหดมากความคิดตอนนั้น) บังคับให้ท่องสูตรคูณแม่ 1-25 ก่อนกลับบ้านทุกวัน เขียนศัพท์ตามคำบอกทุกวัน ให้ฝึกประดิษประดอย และที่สำคัญถ้าเทอมใหนเกรดต่ำกว่าเดิมนะโดนหวายกระทบมือตามจำนวนเกรดที่ลดเลยที่เดียว แต่ก็เป็นข้อดีที่ทำให้เราพยายามตั้งใจเรียน เป็นนักเรียนที่เรียบร้อย จนได้รับทุนมีมารยาท มาการันตีเลยค้าา ก็กลายมาเป็นนิสิตคณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร เป็นการใช้ชีวิตไกลบ้านครั้งแรก นอนร้องไห้คิดถึงบ้านอยู่นานเลย แต่ก็โชคดีที่ได้เจอเพื่อนที่น่ารักคอยให้กำลังใจ เลยโตเป็นแม่หญิงที่เข้มแข็ง ทำให้พ่อแม่และภูมิใจ ต่อมาได้พาตัวเองมาหาประสบการณ์ชีวิตการทำงานในกรุงเทพฯ จากแม่หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง มาเป็นนักวิทยาศาสตร์ตัวน้อยในโรงงานแห่งหนึ่ง ซึ่งที่บ้านทุกคนก็กังวลว่าจะเอาตัวรอดในเมืองใหญ่ได้ยังไง จนปัจจุบันกลายมาเป็นฟันเฟืองตัวเล็กๆ ในงานการศึกษา คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล ตำหน่งนักวิชาการศึกษา จากประสบการณ์การทำงานดังกล่าว ทำให้ก้าวบันไดมาอีกขั้น เพื่อตามหาประสบการณ์อีกด้านในการได้เป็นนิสิต สาขาการบริหารอุดมศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒแห่งนี้...ดีใจมากได้กลับที่ไปเป็นนิสิตอีกครังถึงแม้ว่าหนทางข้างหน้ายังมีอุปสรรค์อีกมากมาย...แต่จะก้าวไปเป็นมหาบัณฑิตที่สมบูรณ์ให้ได้ค่ะ...
และในขณะที่ทุกคนในครอบครัวดีใจกับการได้เป็นบัณฑิตของอูมแล้ว ยังได้ตื่นเต้นกับการต้อนรับหลานสาวตัวน้อยที่แสนจะน่ารักน่าชังของน้าอูมอีกด้วย หลังจากรอคอยหลายปีที ทำให้สัมผัสได้ถึงความรัก ความหวัง และกำลังใจ จากครอบครัวนั้น ทำให้ก้าวต่อไปของเรา...อบอุ่นเสมอ...สวัสดีจ้าว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น