
ต่อมาได้ก้าวเข้าโรงเรียนมัธยมในอำเภอที่บ้าน ซึ่งเป็นช่วงชีวิตที่สนุกสนานมาก มีเพื่อนน่ารัก มีอาจารย์ที่ปรึกษาที่ดีมาก(โหดมากความคิดตอนนั้น) บังคับให้ท่องสูตรคูณแม่ 1-25 ก่อนกลับบ้านทุกวัน เขียนศัพท์ตามคำบอกทุกวัน ให้ฝึกประดิษประดอย และที่สำคัญถ้าเทอมใหนเกรดต่ำกว่าเดิมนะโดนหวายกระทบมือตามจำนวนเกรดที่ลดเลยที่เดียว แต่ก็เป็นข้อดีที่ทำให้เราพยายามตั้งใจเรียน เป็นนักเรียนที่เรียบร้อย จนได้รับทุนมีมารยาท มาการันตีเลยค้าา ก็กลายมาเป็นนิสิตคณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร เป็นการใช้ชีวิตไกลบ้านครั้งแรก นอนร้องไห้คิดถึงบ้านอยู่นานเลย แต่ก็โชคดีที่ได้เจอเพื่อนที่น่ารักคอยให้กำลังใจ เลยโตเป็นแม่หญิงที่เข้มแข็ง ทำให้พ่อแม่และภูมิใจ ต่อมาได้พาตัวเองมาหาประสบการณ์ชีวิตการทำงานในกรุงเทพฯ จากแม่หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง มาเป็นนักวิทยาศาสตร์ตัวน้อยในโรงงานแห่งหนึ่ง ซึ่งที่บ้านทุกคนก็กังวลว่าจะเอาตัวรอดในเมืองใหญ่ได้ยังไง จนปัจจุบันกลายมาเป็นฟันเฟืองตัวเล็กๆ ในงานการศึกษา คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล ตำหน่งนักวิชาการศึกษา จากประสบการณ์การทำงานดังกล่าว ทำให้ก้าวบันไดมาอีกขั้น เพื่อตามหาประสบการณ์อีกด้านในการได้เป็นนิสิต สาขาการบริหารอุดมศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒแห่งนี้...ดีใจมากได้กลับที่ไปเป็นนิสิตอีกครังถึงแม้ว่าหนทางข้างหน้ายังมีอุปสรรค์อีกมากมาย...แต่จะก้าวไปเป็นมหาบัณฑิตที่สมบูรณ์ให้ได้ค่ะ...

ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น